موبایل و تلفن همراه چیست

موبایل چیست و تلفن همراه و موبایل چیست و تاریخچه تلفن ها و حتی سازنده تلفن همراه و مخترع تلفن همراه را می شناسید و آیا می دانید که انواع تلفن ها از لحاظ استفاده و کاربرد به چند دسته هستند.

تاریخچه تلفن و موبایل و تلفن همراه :

بعد از ظهر روز دوم ژوئن سال ۱۸۷۵ میلادی مصادف با ۱۱ خرداد ۱۲۵۴ شمسی، الکساندر گراهام بل با همکاری دوستش واتسن موفق به اختراع موبایل شد، و در ژانویه ۱۸۷۶ میلادی دستگاه تلفن بل به کار افتاد.

تلفن یا موبایل، پس از اختراع کامل توسط بل به سرعت اشاعه یافت و سیم‌های آن از شهری به شهر دیگر کشیده شد. چهارده سال بعد از اختراع موبایل یعنی در سال ۱۸۹۰ میلادی آلمون براون استروجر سیستم تلفن خودکار را بنا نهاد. در سال ۱۸۹۱ ارتباط تلفنی بین شهرهای لیون و تهران برقرار گردید. دو قاره اروپا و آمریکا تحت محاصره شبکه‌ای درآمدند که روز به روز گسترش می‌یافت. روزی که بل درگذشت (سال ۱۹۲۲)، به احترام او ارتباط تلفنی بر روی شبکه وسیعی که دارای هفده میلیون تلفن بود به مدت یک دقیقه قطع شد.تلگراف و تلفن ارتباط سریع و فوری از راه دور را میان نقاطی که می‌توانند سیم‌کشی بشوند، ممکن ساخت. اما از سال ۱۸۹۶ دانشمندان توانستند میان دو نقطه که حتی سیم‌کشی نشده بود ارتباط سریع و فوری برقرار سازند (تلگراف بی‌سیم)

تلفن اینترنتی :

موبایل اینترنتی نوعی ارتباط تلفنی است که از طریق اینترنت و با استفاده از فناوری «صدا روی پروتکل اینترنت» صورت می‌پذیرد و عبارت است از انتقال صوت از طریق بسته‌های آدرس پروتکل اینترنت (IP) و با استفاده از زیرساختار اینترنت. در واقع یک مجموعه از سخت‌افزار و نرم‌افزار است که ما را قادر می‌کند تا از اینترنت به عنوان واسط انتقالی برای تماس‌های تلفنی استفاده کنیم. این روش به علت حذف مراکز تلفن راه دور از دایره تماس، از نظر هزینه بسیار به صرفه‌است

موبایل در ایران :

در سال ۱۲۶۵ شمسی مصادف با ۱۸۸۶ میلادی، برای اولین بار در ایران، یک رشته سیم تلفن بین تهران و شاهزاده عبدالعظیم به طول ۷/۸ کیلومتر توسط بوآتال بلژیکی که امتیاز راه آهن ری را داشت کشیده شد ولی در واقع مرحله دوم فناوری مخابرات در تهران از سال ۱۲۶۸ شمسی یعنی ۱۳ سال پس از اختراع تلفن با برقراری ارتباط تلفنی بین دو ایستگاه ماشین دودی تهران و شهر ری آغاز شد. پس از آن بین کامرانیه در منطقه شمیران و عمارت وزارت جنگ در تهران و سپس بین مقر ییلاقی شاه قاجار در سلطنت آباد سابق و عمارت سلطنتی تهران ارتباط تلفنی دایر شد. وزارت تلگراف در سال ۱۲۸۷ شمسی با وزارت پست ادغام و به نام وزارت پست و تلگراف نامگذاری شد. در سال ۱۳۰۲ شمسی قراردادی برای احداث خطوط تلفنی زیرزمینی با شرکت زیمنس و هالسکه منعقد شد و سه سال بعد در آبان ماه ۱۳۰۵ شمسی تلفن خودکار جدید بر روی ۲۳۰۰ رشته کابل در مرکز اکباتان آماده بهره‌برداری شد. در سال ۱۳۰۸ شمسی امور تلفن نیز تحت نظر وزارت پست و تلگراف قرار گرفت و به نام وزارت پست و تلگراف و تلفن نامگذاری شد. مرکز تلفن اکباتان در سال ۱۳۱۶ شمسی به ۶۰۰۰ شماره تلفن رسید و دو سال بعد بهره‌برداری شد و در سال ۱۳۳۷ به ۱۳ هزار شماره توسعه یافت. خطوط تلفن جدید یا کاریر نیز پس از شهریور ۱۳۲۰ مورد بهره‌برداری قرار گرفت و ارتباط تلفنی بین تهران و سایر شهرها گسترش یافت و مراکز تلفنی تهران یکی پس از دیگری تأسیس شد. وزارت پست و تلگراف و تلفن در سال ۱۳۸۳ به نام وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تغییر نام یافت. 

مخابرات در ایران : 

در ایران، ۱۴ سال پس از اختراع تلگراف یعنی در ۱۲۳۶ شمسی، اولین خط تلگراف بین تهران و چمن سلطانیه (نزدیک زنجان) نصب و راه‌اندازی شد و دو سال بعد به سمت زنجان و تبریز و جلفا امتداد یافت و به شبکه تلگراف روسیه پیوست و روزبه‌روز توسعه یافت. ایران در ۱۲۴۸ خورشیدی، به عضویت اتحادیه بین‌المللی تلگراف – که بعدها به اتحادیه بین‌المللی ارتباطات راه دور تغییرنام یافت، درآمد.

چند سال پس از اختراع تلفن یعنی در ۱۲۶۹ خورشیدی بین دو ایستگاه ماشین دودی تهران و شهر ری اولین خط تلفن برقرار شد. روند توسعه کمی و کیفی مخابرات از مرحله تلفن مغناطیسی تا مرحله خودکار و ارتباطات ماهواره‌ای در ایران ادامه یافت.

در سال ۱۳۰۸، امور تلفنی به شکل یک اداره زیرنظر وزارت پست و تلگراف قرار گرفت و از آن پس، این وزارتخانه به وزارت پست و تلگراف و موبایل تغییر نام داد.

در سال ۱۳۱۳ تمامی شرکتهای تلفن موجود در سطح کشور در هم ادغام شدند و شرکتی واحد، به نام شرکت سهامی تلفن ایران با مشارکت آن و زیر نظر وزارت پست و تلگراف و موبایل بوجود آمد و فعالیتهای ارتباطی – مخابراتی کشور به دو سازمان مستقل دولتی سپرده شد. به دلیل افزایش جمعیت شهرها و ضرورت ایجاد ارتباط بین نقاط دور و نزدیک، بموجب قانون تاسیس و اساسنامه شرکت مخابرات ایران مصوب خردادماه ۱۳۵۰، شرکت سهامی تلفن ایران، منحل و تمامی دارایی‌ها و دیون و مطالبات و تاسیسات و کارکنان آن به شرکت مخابرات منتقل شد و از سال ۱۳۵۱ امور تلگراف و موبایل و بی‌سیم و همه تجهیزات مخابراتی وزارت پست و تلگراف و موبایل ، با شرکت سهامی در هم ادغام شدند و سازمان جدیدی به نام شرکت مخابرات ایران پدید آمد که از آن تاریخ تا امروز به همین نام و تحت نظارت وزارت پست و تلگراف و تلفن فعالیت داشته است.

به منظور تغییر ساختار و خصوصی‌سازی در شرکت مخابرات ایران، اساسنامه شرکت مادر تخصصی مخابرات به تصویب رسیده است. بنابراین شرکتهای ارتباطات زیرساخت، ارتباطات سیار و ارتباطات دیتا از شرکت مخابرات ایران جدا شده و به غیر از شرکت ارتباطات زیرساخت، باقی شرکتها به همراه شرکتهای مخابرات استانی به ترتیب خصوصی‌سازی خواهند شد. در نتیجه شرکت مادر تخصصی مخابرات تنها قانونگزار بوده و شرکتهای دیگر امور اجرایی را به عهده خواهند داشت.

مخابرات در استان تهران : 

شرکت سهامی مخابرات استان تهران در راستای سیاست تمرکز زدایی و براساس قانون اصلاح ماده ۷ قانون تاسیس شرکت مخابرات ایران مصوب ۶/۲/۷۳ مجلس شورای اسلامی و مطابق با اساسنامه مصوب ۱/۱۱/۷۴ کمیسیون مربوطه در مجلس که در تاریخ ۱۱/۴/۷۴ توسط ریاست محترم جمهوری ابلاغ شد، بمدت نامحدود تاسیس و شروع بکار کرد.

تاسیس و توسعه شبکه و تاسیسات مخابراتی عمومی و خصوصی در حوزه عملیاتی استان تهران (به استثناء صدا و سیما)، نگهداری و بهره‌برداری از شبکه و تاسیسات مخابراتی استان در قالب تحقق اهداف و برنامه‌های وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و شرکت مخابرات ایران و بالاخره اجرای تکالیف شرکت مخابرات ایران، در مواردی که تعویض اختیار می‌شود، عمده‌ترین اهداف و ماموریت‌های شرکت سهامی مخابرات استان تهران است.

این شرکت بعنوان یکی از بخش‌های فعال مجموعه وزارت ارتباطات و فن‌آوری اطلاعات، تامین و توسعه ارتباطات و خدمات ثابت و راه دور و نیز گسترش فن‌آوری‌های ارتباطی را در پرجمعیت‌ترین استان کشور بر عهده دارد. با توجه به نیاز روزافزون شهروندان این استان به ارتباطات مخابراتی همزمان با توسعه کمی شبکه تلفن ثابت، ارتقای کیفی شبکه مخابرات نیز در صدر برنامه‌های شرکت مخابرات استان تهران قرار گرفته است.

شرکت مخابرات استان تهران از ۷ منطقه مخابراتی در تهران بزرگ (حدود ۸۰ مرکز) و نیز مخابرات منطقه کرج و نیز شهرستانهای مخابرات استان تهران تشکیل شده که مجموعا ۴۷۰ مرکز مخابراتی را شامل می‌شود.

کد مورس چیست؟

کد تلگرافی که برای ارتباطات رادیو تلگرافی غیرحرفه ای مورد استفاده قرار می گیرد، کد بین المللی مورس است که شامل نقطه (.) و خط تیره (-) است.

در کد بین المللی مورس، یک نقطه(.) با فشار دادن دگمه ی تلگراف (کلید) به سمت پایین و لحظه ای درنگ برای این که سریع به عقب برگردد (بپرد)، ایجاد می شود. برای ایجاد خط تیره (-)، برای مدت زمانی کمی طولانی تری نگه داشته می شود و سریع به عقب برنمی گردد.

ساموئل مورس (١٧٩١-١٨٧٢) هنرمند و مخترع آمریکایی، شهرت خود را از اختراع تلگراف مغناطیسی و وسایل ارتباطی دیگری در ١٨٣۶ به دست آورد. در ٢۴ می سال ١٨۴۴ کد (که اکنون کد مورس نامیده می شود) با موفقیت در خط تلگراف آزمایشی در فاصله ی طولانی بین واشنگتن و بالتیمور آزمایش شد.

تاريخچه تلفن همراه یا موبایل در ايران :

در سال ١٣۶٧ وزارت پست و تلگراف اقدام به طراحي تلفن سيار یا موبایل كرد و با يك تجديد نظر در اين طرح ,در سال ١٣٧٢ تجهيزات آن خريداري شد و در مرداد ماه ١٣٧٣ فاز اول اين طرح به ظرفيت ١۰۰۰۰ شماره اي آغاز به كار كرد. همزمان با اجراي اين طرح در تهران ,طراحي مقدماتي سيستم تلفن سيار در كرمان نيز آغاز شد كه در مرحله دوم طرح ,مقرر شد تهران ضمن اتصال به اين شهرها با ورودي و خروجي زير زميني و دريايي كشور نيز مرتبط شود و جزاير قشم و كيش در مرحله دوم تحت پوشش اين طرح قرار گيرند.

طي سالهاي ١٣٧٢ تا اوايل ١٣٧۴ تعداد متقاضيان تلفن سيار بيش از ١۰۰ نفر نبود چون اين سيستم به هيچ عنوان براي مردم شناخته شده نبود و در شهريور ١٣٧۴ هنگامي كه آكهي نام نويسي در روزنامه هاي كثير الانتشار كشور منتشر شد حدود ٨تا٩ هزار نفر ثبت نام نمودند,به عبارت ديگر استقبال چنداني از اين سيستم پايه و ضروري در جامعه به عمل نيامد و حتي در محافلي با واكنش هاي منفي ,تلفن همراه یا موبایل سيستمي زايد و تجملاتي عنوان شد.

از بهمن ١٣٧۴چرخشي شگفت براي نام نويسي تلفن سيار پديدار شد بطوريكه ٢۰۰هزار نفر متقاضي دريافت تلفن سيار شدند البته تقاضاي استانهاي كشور بدليل عدم آگاهي از كاربرد اين وسيله ارتباطي كمتر بود و بيشترين تقاضابه شهروندان تهراني اختصاص داشت كه بيش از ١٣۰ هزار نفر برآورد مي شد و همچنين مردم حومه تهران يعني كرج ,قزوين ,ساوه و قم كه با در نظر گرفتن شمار آنان رقم تقاضا به ١۵۰ هزار شماره رسيد .

در پي استقبال غير منتظره، طراحي براي گسترش تلفن سيار یا موبایل جهت يك ميليون مشترك پيش بيني شد و در اين زمينه براي شهرهاي مختلف كشور دستگاههاي لازم به منظورراه اندازي اين پروژه خريداري و نصب گرديد.

سيستم تلفن سيار یا موبایل ديجيتالي ايران از كشور فنلاند خريداري شد كه از نوع GMS مي باشد و برخي از خريدها نيز در اين چند ساله اخير از زيمنس و نوكياي  آلمان بوده است.

در سال ١٣٨٢ در حدود ٢ ميليون و۴١۴ هزار و٨١۵ تلفن همراه در داخل كشور به متقاضيان واگذار شده است كه از اين تعداد ١۴٣هزار و هشتصد و هفتاد وشش مورد در استان خراسان مورد استفاده و بهره برداري مشتركين مي باشد.